ഇന്നലെ

എന്റെ നൊമ്പരത്തിന് ചുവന്ന നിറമാണെന്ന് എന്റെ മുഗത്ത്‌ നോക്കി വായിക്കാന്‍ കഴിയും, എന്റെ സന്ധ്യകള്‍ ഇപ്പോഴും ആ ചുവപ്പ് കലര്‍ന്നിട്ടുണ്ടാവും..ഇന്നലെ വൈകുന്നേരവും ഓഫീസില്‍ നിന്നിറങ്ങി വന്നത് ആ ചുവപ്പ് ചാലിച്ച് കൊണ്ടായിരുന്നു. റൂമില്‍ എത്തി സഹപ്രവര്‍ത്തകരുമായി ഇത്തിരി നേരം ഇരുന്നപ്പോള്‍ ആ ചുവപ്പ് തല്ക്കലതെക്കെങ്കിലും പോയിരുന്നു. വ്യാഴാഴ്ച വൈകുന്നേരം ആയതിനാല്‍ റൂമില്‍ ബിരിയാണി വയ്ക്കമെന്നൊരു തീരുമാനത്തില്‍ എത്തി, ഈ കാര്യത്തില്‍ എന്റെ ശബ്ദത്തിനു വില ഇല്ല എന്നെനിക്കറിയാം കാരണം എന്റെ നോണ്‍ വെജ് വിരോധം തന്നെ. എങ്കിലും അവര്‍ ഉണ്ടാക്കി കഴിയുമ്പോള്‍, റൈസ് മിക്സ്‌ ചെയ്യുന്നതിന് മുന്നേ എനിക്കിത്തിരി എടുത്തു വയ്ക്കും അതിനു ശേഷം ആണ് അവര്‍ കോഴിയും മസാലയും മിക്സ്‌ ചെയ്തിരുന്നത്..ഇന്നലെ എല്ലാം ഉണ്ടാക്കി എല്ലാവരുടെയും കൂടെ ഞാനും ഡൈനിങ്ങ്‌ ടാബിളില്‍ ഇരുന്നു. ബിരിയാണി റൈസ് തുറക്കാതെ തന്നെ ടാബിളില്‍ കൊണ്ട് വച്ചു, എല്ലാവരുടെയും മുന്നില്‍ വച്ചു തുറക്കും അതാണ് പതിവ്, അതില്‍ നിന്നും മുകളില്‍ മിക്സ്‌ ചെയ്യാത്ത റൈസ് എനിക്ക് തരും, പിന്നെ എല്ലാവരും സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ ബാക്കി വച്ചു vida paranja കോഴിയുടെ കാലും തലയും ഒക്കെ സോമാലിയയിലെ കുട്ടികളെ പോലെ ആര്‍ത്തി പിടിച്ചു തിന്നും, അതാണ് പതിവ്., ഇന്നലെ ബിരിയാണി റൈസ് തുറന്ന ഉടനെ ഞാന്‍ എന്റെ പ്ലേറ്റ് അതിനു നേരെ നീട്ടി., " ഇന്ന് റൈസ് കുറവാണ് മിക്സ്‌ ചെയ്യാതെ തരാന്‍ പറ്റില്ല" പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത ഒരു മറുപടി കേട്ട് ഞാന്‍ ഒരു നിമിഷം എന്താണ് പറയേണ്ടതെന്നറിയാതെ നിന്നു, എന്റെ മുഖത്തിന്റെ നിറം മാറാതിരിക്കാന്‍ ഞാന്‍ ശ്രമിച്ചു. പിന്നെ മെല്ലെ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു എനിക്ക് വിശപ്പില്ല അതിന്റെ മണം കേട്ട് വന്നതാണ്‌ ജസ്റ്റ്‌ ഒരു തവി ടേസ്റ്റ് നോക്കാന്‍ തന്നാല്‍ മതിയെന്ന്, അങ്ങിനെ ഞാന്‍ ഒരു തവി ചോറ് വാങ്ങി എല്ലാവരുടെ മുന്നിലും ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അത് തിന്നു. വയറിന്റെ വേദന ഒന്നാകെ ഞാന്‍ മനസ്സിലേക്ക് പറിച്ചു നടുകയായിരുന്നു ഒന്ന്നും പറയാതെ വന്നു. ആരോടെങ്കിലും ഒന്ന് പറയാമെന്നു കരുതി പുറത്തിറങ്ങി അവള്‍ക്കു ഫോണ്‍ ചെയ്തു, പിന്നെ വേണ്ടാന്ന് തോന്നി ഫോണ്‍ കട്ട്‌ ചെയ്തു വെറുതെ എന്തിനാ avalude കൂടെ ഉറക്കം കെടുതുന്നതെന്നോര്‍ത്തു, റൂമില്‍ എത്തി എന്റെ ലാപ്ടോപ് ഓണ്‍ ചെയ്തു, ഹെഡ് ഫോണ്‍ വച്ചു, മാക്സിമം ശബ്ദത്തില്‍ പട്ടു കേട്ടിരുന്നു, അല്ലെങ്കില്‍ ആരെങ്കിലും എന്നോട് സംസാരിക്കാന്‍ വരും, ആര്‍ക്കും മനസ്സിലാവാതെ ഞാന്‍ പെട്ടന്ന് തന്നെ കിടന്നു, എപ്പോഴോ ഉറങ്ങി. ഫ്രൈഡേ ഷൂട്ട്‌ ഔട്ട്‌ ഇന് പോകാമെന്ന് മുന്നേ വാക്ക് കൊടുത്തിരുന്നു. പിറ്റേ ദിവസം രാവിലെ അവര്‍ എന്നെ വിളിച്ചു, സുഖമില്ല ഞാന്‍ വരുന്നില്ലെന്ന് പറഞ്ഞു ഒഴിഞ്ഞു മാറി, എന്നെ പോലെ കേട്ടതും കൊണ്ടതും എല്ലാം മനസ്സില്‍ വച്ചു നടക്കാത്തവര്‍ ആയതിനാല്‍ ഞാന്‍ പോകാത്തതിന്റെ കാരണവും അവര്‍ക്ക് മനസ്സിലായില്ല.. എനിക്കെന്തേ എല്ലാം പെട്ടന്ന് മറക്കാന്‍ കഴിയാത്തത്, വെറുതെ ആണെന്നെനിക്കറിയാം ആരും ഓര്‍ക്കാത്തത് വെറുതെ ഓര്‍ത്തു.... എനിക്കുമോന്നു ചിരിക്കണം എല്ലാവരെയും പോലെ മുഖം മറച്ചു ചിരിക്കണം....
innale